W 257 i 258 roku cesarz Walerian wydał edykty prowadzące do ostrych prześladowań chrześcijan. W wyniku tych prześladowań, które pozbawiły życia wielu ludzi, śmierć poniósł także św. Wawrzyniec, diakon. Gdy konfiskowano mienie chrześcijan i zażądano od Wawrzyńca wydania majątku kościelnego, ten miał przedstawić ubogich jako prawdziwe bogactwo Kościoła. Został stracony w Rzymie, 10 sierpnia 258 roku. W ikonografii jest często przedstawiany z żelazną kratą, znakiem jego męczeństwa. Kult św. Wawrzyńca rozszerzył się już w IV wieku. Jego przykład także dziś nie przestaje być świadectwem, że życie „utracone” dla Pana Boga zawsze jest owocne.

O. Michał Mrozek OP, „Oremus” sierpień 2009, s. 45

Udostępnij:
  • Facebook
  • Wykop
  • Twitter
  • Google Bookmarks
  • LinkedIn
  • email
  • Drukuj