Słowo Boże każe nam wciąż rewidować nasze zapatrywania na śmierć i sprawy ostateczne. Bardzo często myślimy, mówimy i działamy tak, jakby wszelkie dobro, radość i piękno łączyły się tylko z życiem na ziemi, a życie wieczne w królestwie Bożym było jedynie jakąś smutną koniecznością, za którą bynajmniej się nie tęskni. Słowo dzisiejszej liturgii przedstawia rzeczywistość królestwa Bożego jako piękną i godną pożądania. Izajasz mówi o pokoju i harmonii, Jezus używa obrazu wspólnej świątecznej uczty, zaś psalmista wzywa, aby do domu Pana iść z radością.
ks. Maciej Zachara MIC, „Oremus” Adwent – oktawa Narodzenia Pańskiego 2005, s. 9
