Syn Boga żywego staje się Barankiem, Ofiarą, która gładzi grzech świata i przywraca ludziom utracone niegdyś synostwo. Każdy, kto idzie za Barankiem i kto pragnie swoim życiem wskazywać na Boga, zostanie przez Ojca opieczętowany mocą Ducha Świętego, tak by nie lękał się oddawania swego życia za braci i przez to stawania się podobnym do Jezusa. Tajemnica Baranka i tajemnica bycia synem Bożym jest w swej istocie tożsama, gdyż tylko prawdziwy syn potrafi oddać życie dla Ojca i braci. W każdej Eucharystii jesteśmy zaproszeni na Gody Baranka, by uczestniczyć w Jego życiu, śmierci i zmartwychwstaniu.
ks. Wojciech Skóra MIC, „Oremus” styczeń 2003, s. 13-14
