Bł. Jakubowi Strzemię (1340-1409), biskupowi halicko-lwowskiemu, przypadło w udziale trudne zadanie organizowania łacińskiej diecezji na terenach zdominowanych przez prawosławie. Dzieląc udrękę Jezusa, który przynosząc ziemi pokój, tak często wywoływał rozłam, podołał swej misji nie tylko dzięki wrodzonej roztropności i gorliwemu apostołowaniu, lecz również – a może przede wszystkim – dzięki głębokiej modlitwie. Gdy zginamy kolana przed Ojcem w niebie, On może dokonać w nas i przez nas „nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy”.
Mira Majdan, „Oremus” październik 2004, s. 83
