Wspominany dziś w liturgii św. Bernard (1090-1153) to człowiek niesłychanej siły charakteru, pomnożonej nadzwyczajnymi łaskami Bożymi. Widać to już u samego początku jego zakonnej drogi: do bram klasztoru cystersów przybył wraz z grupą ponad trzydziestu osób, które przekonał do zakonnego powołania. Nic dziwnego, że założone przez niego opactwo w Clairvaux (1115) stało się punktem odniesienia dla wielu istotnych decyzji nie tylko duchowych, ale także politycznych w dziejach Francji i ówczesnej Europy. Jednocześnie przy swojej wielkiej aktywności św. Bernard był przede wszystkim człowiekiem głębokiej kontemplacji i umiłowania tradycji. Pozostawił po sobie liczne pisma: listy, kazania i traktaty teologiczne czytane do dziś.
O. Michał Mrozek OP, „Oremus” sierpień 2009, s. 91-92
