Jeden jest tylko ktoś naprawdę niewinny: Jezus Chrystus, Baranek Boży, który bierze na siebie grzech świata. Przez grzech każdy z nas ma udział w Jego odrzuceniu i przybiciu do krzyża. Według niesamowitej Bożej logiki z największego zła zostaje wyprowadzone dobro. Zbrodnia synów Jakuba na Józefie zaowocowała ich późniejszym ocaleniem od śmierci głodowej; śmierć krzyżowa Jezusa stała się źródłem pojednania i zbawienia dla wszystkich ludzi, także dla bezpośrednich jej sprawców. To, co może z tej rzeczywistości wykluczyć, to z jednej strony samopotępienie, a z drugiej pycha, która wzbrania się przed przyjęciem zbawienia jako niezasłużonego daru.
Maciej Zachara MIC, „Oremus” Wielki Post i Triduum Paschalne 2003, s. 67
