Święty Justyn (zm. 165) stał się „mężem sławnym” nie tylko z powodu męczeństwa poniesionego dla Ewangelii za czasów imperatora Marka Aureliusza. Oddanie własnego życia zwieńczyło jego poszukiwanie i umiłowanie Prawdy, którą jest Chrystus. Przeszedł długą drogę badacza filozofii greckiej i rzymskiej, poprzez studia nad religią żydowską, by w życiu i nauczaniu Jezusa odnaleźć pełnię prawdy. Jako świecki nauczyciel, bez godności kościelnych i święceń, podejmował dyskusje teologiczne, gromadził uczniów, pisał traktaty ukazujące piękno objawienia ewangelicznego. Na śmierć skazał go cesarz- filozof. Często bowiem zdarza się, że nawet najbardziej oświecona logika ludzka, zderzając się z logiką Boską, wobec braku argumentów sięga po miecz.
Wojciech Skóra MIC, „Oremus” czerwiec 2007, s. 4
