Święty Dominik (1170-1221) był człowiekiem wielkiej wrażliwości i mądrości. Widząc potrzeby ludzi, był gotów porzucić współczesne mu stabilne struktury życia zakonnego, aby z odwagą szukać nowych dróg przywracających prostotę i moc życia apostolskiego. To poszukiwanie doprowadziło go do świętego kaznodziejstwa „wszystkim, wszędzie, i na wszelkie sposoby”, do szukania w ubóstwie drogi do ubogich, w czystości – do serdecznej bliskości z drugim człowiekiem, a w posłuszeństwie i we wspólnocie – do wzajemnej służby otrzymanymi od Boga darami. Tak zrodził się Zakon Kaznodziejski – dominikanie. Wszyscy, którzy spotkali św. Dominika, doświadczali przedziwnego uroku jego osoby: przy nim ludzie odkrywali ze zdumieniem, że ktoś widzi w nich dobro, i nabierali przekonania, że można i warto żyć inaczej – bliżej Boga i człowieka.
O. Michał Mrozek OP, „Oremus” sierpień 2009, s. 37
