Wieczorna Msza wigilijna
„Bóg twój tobą się rozraduje” – woła prorok Izajasz. „Błogosławiony lud, który umie się cieszyć” – odpowiadamy w psalmie. Radość z siebie nawzajem, ze swojej obecności, z dobra, jakim się obdarzamy, jest znakiem prawdziwej jedności. Bóg w każdym pokoleniu szuka tych, którzy zechcą się z Nim zjednoczyć, tak jak On zjednoczył się z nami, przyjmując ludzkie ciało. Czy i o nas będzie mógł powiedzieć to samo, co o biblijnym królu Dawidzie: „Znalazłem… człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę”?
Mira Majdan, „Oremus” grudzień 2007, s. 94
Msza w nocy
Noc Bożego Narodzenia łączy w sobie to, co duchowe, z tym, co cielesne. Z przyjścia Jezusa cieszą się mieszkańcy nieba i ziemi. Z jednej strony słyszymy o wiecznym panowaniu i pokoju bez granic, z drugiej o konkretnych faktach związanych z narodzinami Dzieciątka – braku miejsca w gospodzie, żłóbku, odwiedzinach pasterzy. Składając Bogu dar Eucharystii, Kościół prosi o łaskę uczestnictwa w bóstwie Jego Syna. Obyśmy poznając dziś wielkość naszego powołania, nabrali zapału do wypełniania go w zwykłych konkretach naszego życia.
Mira Majdan, „Oremus” grudzień 2007, s. 98
Msza o świcie
Trudno pojąć tajemnicę Bożego Narodzenia. Bóg w swojej dobroci i miłości czyni dziedzicami życia wiecznego nie garstkę uprzywilejowanych, którzy zasłużyli sobie na to przez dobre uczynki, lecz wszystkich, którzy zechcą przyjąć Jego miłosierdzie. Pierwszymi Jego gośćmi na tej ziemi są zwyczajni, prości pasterze. Przyjście Jezusa na świat zadziwia, intryguje, skłania do refleksji. Niech ta Eucharystia stanie się dla nas okazją do naśladowania Maryi, która „zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu”.
Mira Majdan, „Oremus” grudzień 2007, s. 103
Msza w dzień
Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami. Nasz Bóg zaczął królować. I chociaż przychodzi w ubóstwie jako niepozorne Niemowlę, to przecież każdy, kto w Niego wierzy, staje się dzieckiem Boga, zdolnym do świętego życia. Może i w naszym życiu widzimy dopiero początki Jego panowania, może jest w nim jeszcze wiele ruin, jak w Jerozolimie, o której pisze prorok Izajasz. Jednak każdy z nas, stojących tu, przed Nim, z wiarą i otwartym sercem, może już dziś cieszyć się, że Bóg „łaska po łasce” przywraca nam naszą godność.
Mira Majdan, „Oremus” grudzień 2007, s. 107
