Bóg „ocala upadłych na duchu”. Podnosi biedaka, by ten żył. Przez swoje słowo pragnie budzić w nas nadzieję, zbawiając od złego, to znaczy od mroków rozpaczy. Bóg – nasz Zbawca – nie spocznie nigdy w swym ożywczym wołaniu, aż je usłyszymy, przyjmiemy jak ziemia chłonąca deszcz, aby później wydać plon. A gdy usłyszmy Jego głos, nie zapłoniemy już więcej zawstydzeniem, lecz rozpromienimy się radością.
O. Wojciech Jędrzejewski OP, „Oremus” Wielki Post 2009, s. 27
