Jezus konsekwentnie wypełnia to, co o Nim mówią Pisma. W Jego odejście wpisana jest Judaszowa zdrada, tragiczne następstwo chciwości, niewiary czy też rozczarowania działalnością Mistrza. Uprzedzając ujawnienie zdrajcy w osobie Apostoła Judasza, Jezus udowadnia, że idzie na śmierć krzyżową dobrowolnie, że jest to Jego wolna decyzja, którą podejmuje w jedności z Ojcem. Krąg osób świadomych, że „czas jest bliski”, rozszerza się nie tylko na grono apostolskie, ale i na gospodarza Wieczernika. I my przygotowujemy się, by jutro, w Wielki Czwartek, zasiąść z Chlebem Żywym do wspólnego stołu.
O. Piotr Stasiński OFMCap, „Oremus” Wielki Post – Triduum Paschalne 2006, s. 187
