Okres wielkanocny w liturgii Kościoła…

Okres wielkanocny w liturgii Kościoła to czas świętowania narodzin i nowego początku. Gdy Chrystus rozrywa więzy śmierci i odsuwa grobowy kamień, niebo i ziemia zostają przemienione. Ludzkość zostaje obdarowana nie tylko przebaczeniem grzechów, ale także otrzymuje dar nowego życia. Kiedy spłynęły na nas wody chrztu, narodziliśmy się powtórnie – nie z ciała i krwi, ale z Boga. Pielęgnujmy to życie jak największy skarb. Niech Pan w naszej dzisiejszej modlitwie karmi je i daje mu wzrost.

Ks. Michał Kozak MIC, „Oremus” kwiecień 2010, s. 32
Okres wielkanocny w liturgii Kościoła to czas świętowania narodzin i nowego początku. Gdy Chrystus rozrywa więzy śmierci i odsuwa grobowy kamień, niebo i ziemia zostają przemienione. Ludzkość zostaje obdarowana nie tylko przebaczeniem grzechów, ale także otrzymuje dar nowego życia. Kiedy spłynęły na nas wody chrztu, narodziliśmy się powtórnie – nie z ciała i krwi, ale z Boga. Pielęgnujmy to życie jak największy skarb. Niech Pan w naszej dzisiejszej modlitwie karmi je i daje mu wzrost.

Ks. Michał Kozak MIC, „Oremus” kwiecień 2010, s. 32

Udostępnij:
  • Facebook
  • Wykop
  • Twitter
  • Google Bookmarks
  • LinkedIn
  • email
  • Drukuj

Okres wielkanocny w liturgii Kościoła…

Okres wielkanocny w liturgii Kościoła to czas świętowania narodzin i nowego początku. Gdy Chrystus rozrywa więzy śmierci i odsuwa grobowy kamień, niebo i ziemia zostają przemienione. Ludzkość zostaje obdarowana nie tylko przebaczeniem grzechów, ale także otrzymuje dar nowego życia. Kiedy spłynęły na nas wody chrztu, narodziliśmy się powtórnie – nie z ciała i krwi, ale z Boga. Pielęgnujmy to życie jak największy skarb. Niech Pan w naszej dzisiejszej modlitwie karmi je i daje mu wzrost.

Ks. Michał Kozak MIC, „Oremus” kwiecień 2010, s. 32
Okres wielkanocny w liturgii Kościoła to czas świętowania narodzin i nowego początku. Gdy Chrystus rozrywa więzy śmierci i odsuwa grobowy kamień, niebo i ziemia zostają przemienione. Ludzkość zostaje obdarowana nie tylko przebaczeniem grzechów, ale także otrzymuje dar nowego życia. Kiedy spłynęły na nas wody chrztu, narodziliśmy się powtórnie – nie z ciała i krwi, ale z Boga. Pielęgnujmy to życie jak największy skarb. Niech Pan w naszej dzisiejszej modlitwie karmi je i daje mu wzrost.

Ks. Michał Kozak MIC, „Oremus” kwiecień 2010, s. 32

Udostępnij:
  • Facebook
  • Wykop
  • Twitter
  • Google Bookmarks
  • LinkedIn
  • email
  • Drukuj

Zostaw odpowiedź

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *