„Uleczę ich niewierność i umiłuję z serca, (…) stanę się jakby rosą dla Izraela” – to język miłosnej tęsknoty Boga, wyznanie, że pomimo grzechów, słabości, pomimo kultu oddawanego obcym bożkom, Pan jest wierny swojej miłości do Izraela. Dlatego kiedy pada pytanie o największe przykazanie, nie może być innej odpowiedzi, niż „słuchaj Izraelu, Pan jest Bogiem jedynym, będziesz miłował Pana całym sercem…” – to znaczy sercem niepodzielonym.
O. Tomasz Zamorski OP, „Oremus” Wielki Post 2008, s. 98
